Yahu bu ev üzerime üzerime geliyor. Bi darlandım bi bunaldım da kimseye anlatamıyorum. Adam gibi güvenilir bir arkadaşımda yok. Takılalım edelim dicem adamlar daha ilk günden senin kuyunu kazmaya başlıyolar. Malum terkedildim de. Yani her hafta sonu fiki fiki yapabileceğim beynini sikebileceğim bi adam yok ortada. Evde birbirimizin yüzünü dahi görmediğimiz ve birbirimize tahammül dahi edemediğim bir ailem var. Odada kene gibi bilgisayara yapışmş vaziyette yaşıyorum. Sinirimden tüm sosyal ağlarıda kapattım. Bukelamun gibi bi hayatım var. Ruh halim sürekli değişiyo. Hayır yakında 900 lü hatlara telefonumu da vericem çünkü mesaj atanımda yok. O telefonu götüne sokmak istediğim eski sevgilim kim bilir şuan ne fındıklar kırıyordur. Bi yandan bu hadiseyde oldukça sinirliyim. Bu sene üniversite sınavına girememiş birisi olarak son derece eziğim. Sınava giremedim önümüzdeki maçlara bakarız dedim ama o top yine bana girecek sanırım çünkü evdekilere sinirimden dersaneye gitmeyi reddettim. Hayır şimdi kendi imkanlarımla bu fındık beynimle bi bok yapamam biliyorum. Bi kere reddettik diye bidaha teklifte etmediler. Lan bu günü bekliyolarmış meğer. Bu arada Konyanın çorak toprakları içerisinde yaşamımı sürdürmekteyim. İStanbuldan geleli yaklaşık 3 sene kadar oluyor. Lan ne boktan bi hayatım var. Millet yıllar geçtikçe kademe atlar. Ben her geçen gün yerin magmasını zorlamakla meşgulüm. Hayır ben oyuncu olacam tiyatro yapmak en büyük isteğimde diyemiyosun bizim sülaleye. Böyle en orospu seni bulup çıkarıyolar falan. Herkes benden öğretmenlik hukuk falan beklerken bu biraz abes kaçıyo tabi. Ayrıca tiytroya başladım özel bir tiyatro grubuyla. Yani ufaktan bir giriş yaptık ama o İstanbulunda anasını ağlatacam bikaç seneye kadar. Yalnız adamda oyalıyomu nedir 1 aydır prova yapıyoruz kargalar bokunu yemeden. Ama icraat yok. Bu hafta tarih belirlenecek bakalım. Evdekiler dehşetle tiyatrocu olabilme ihtimalimi düşünüp kahroluyolar. Amaaa korkunun ecele faydası yok tabi. Hepsi kuyu kazma çalışmalarına son gaz devam ediyo. Lan ne boktan bi hayatım var yazdıkça bi kez daha acıyorum kendime. Acilen para kazanmam lazım. Evdekilerden parada istemiyorum. Çünkü malım. Şimdiye kadar yediğim onlarca boktan ve yaptığım gurursuzluklardan sonra bir kerede gurur yapasım geldi. Şimdi parasızlıktan hiç bi nane yiyemiyorum. Yarın insan yüzü görücem uzun aradan sonra. Lan yarın pazar. Acaba onunlada karşılaşır mıyım? Arkadaşlarıyla falan karşılaşsamda yeter. Ona haberim gider. Lan kapısının önüne pusu mu kursam acabaaaa? Yine tansiyonum düştü heralde abuk sabuk fikirler üretmiyorum adeta sıçıyorum. Neyse ne lan hepsinin amına koyayım bana bişey olmasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder